Kosmiczne Kamyki - Rozdział 8

Czarna Diament w swoim pałacu chodziła w kółko niecierpliwiąc się.

Czarna Diament: Gdzie nasza Pluton, gdzie ona jest? Czemu nie zdaje nam Raportu? 

Szara Perła: Pani wszystko w porządku? 

Czarna Diament:  Jak w najlepszym, połącz nas z Pluton, połączą czym prędzej. 

Szara Perła: Już się robi moja Pani. 

Szara Perła szybko ustawiła komunikator i nawiązała połączenie z statkiem. Pluton leciała, nagle wyskoczył komunikat informujący o Diamentowym połączeniu, którego nie można odrzucić. Po chwili nawiązało się stabilne połączenie, a na ekranie Pluton zobaczyła swoją czcigodną Diament. Od razu upadła na kolano salutując swojej władczyni.

Czarna Diament:  Pluton Martwimy się o twoją misje, gdzie jest Zielona Diament? 

Pluton: Oh moja pani, jak ci to powiedzieć… 

Czarna Diament:  Tak?! 

Pluton: Czarna Perła dołączyła do dezerterki, pewnie razem zaplanowały uprowadzenie klejnotu Zielonej Diament….

Czarna Diament:  Nasza ukochana Czarna Perła… Nasza Perła… 

Diament zrobiło się na chwile smutno, żeby po chwili pokazać złości i wściekłość.

Czarna Diament:  Rozbij! Rozbij obie! Rozkrusz na pył tylko sprowadź bezpiecznie domu Zielony Diament. 

Pluton: Jak sobie życzysz Pani. 

Połączenie zostało zakończone.

Pluton: Jest mi niezmiernie miło, teraz tylko zostaje dopaść te Perły. 

Pluton spojrzała na mapę.

Pluton: Dobrze widzę, że zatrzymały się na jakieś planecie, wręcz znakomicie. 

Pluton leciała, a w tym czasie Nefryt przygotowywała statek. Do niej podeszła Szmaragd.

Szmaragd: Wszystko już gotowe? 

Nefryt: Jeszcze chwila, pakuje tylko tą kapsule żeby wyrzucić ją na jakimś pustkowiu. 

Szmaragd podchodzi i zagłada przez okno, zauważa mrugającą czerwoną lampkę.

Szmaragd: Chwila… ktoś namierza tą kapsule. Musimy się pospieszyć, Zaraz wylot moja Nefryt! 

Nefryt: Tak jest Pani! 

Nefryt zasalutowała i wzięła szybko się do roboty. Perły siedziały w takiej niby celi, ale nie zamkniętej po prostu Szmaragd na swoim statku nie ma przestrzeni do przewożenia innych istot niż więźniowie i jeńcy.

Czarna Perła: Jak myślisz, co z nami zrobią? 

Tygrysia Perła: Nie mam, pojęcia… 

Czarna Perła: Strasznie boli mnie głowa… 

Tygrysia Perła: w którym miejscu? Chodź pomaluje. 

Czarna Perła: W okolicach klejnotu. 

Perła kładzie głowę na kolana Tygrysiej. Tymczasem Nefryt przygotowywała statek do lotu, gdy Szmaragd sprawdzała stan systemu i zapasy paliwa.

Szmaragd: Nefryt?! 

Nefryt: Tak moja Pani? 

Szmaragd: System gotowy, czy wszystko spakowane? 

Nefryt: Tak jest moja Pani. 

Klejnot zasalutował po czym poszedł zamknąć właz. Szmaragd usiadła na swoim fotelu kapitańskim, gdy Nefryt razem z Perydotami zajęła miejsce sterując statkiem.

Szmaragd: Jedziemy daleko, może przywiozę jakąś pamiątkę sobie.

Perły odpoczywały w jednej z kajut. Nie miały pewności co się z nimi stanie, wiedziały tylko, że mogą czuć się bezpiecznie. Mijały godziny, a klejnoty dalej leciały, a ich tropem podróżowała Pluton.

Szmaragd: To gdzie lecimy? 

Nefryt: To ty nie wiesz Pani? 

Szmaragd: Ten Solny Półgłupek nie zdradził za wiele szczegółów…

Nefryt: To prawda akurat…

Szmaragd: No więc właśnie. 

Szmaragd wstała i podeszła do interaktywnej mapy żeby przeanalizować aktualne rozmieszczenie planet i gwiazd.

Szmaragd: Nic nie powinno nam grozić na tej trasie… 

Tymczasem w kajucie.

Czarna Perła: Nie wydaje ci się, że Diamenty zamiast nam powódź to odsyłają nas, żeby pozbyć się problemu z głowy? 

Tygrysia Perła: No tak, bo po co komu dwie dezerterki poszukiwane przez Czarną Diament… 

Czarna Perła: Otóż to… 

Niespodziewanie statkiem zaczęło trząść.

Szmaragd: Co to za turbulencje?! 

Nefryt: Jakaś burza piaskowa. 

Szmaragd: W centrum kosmosu??! 

Nefryt: Na to wyglada Pani. 

Perły zerwały się i przybiegły na mostek do Szmaragd i reszty klejnotów.

Tygrysia Perła: Co tu się dzieje? 

Szmaragd: Nie macie się o co martwić pod moją kontrolą. 

Czarna Perła: Nawet fajna ta Szmaragd… 

Nefryt: Pani coś nas znosi! 

Wszystkie kontrolki w statku migały na czerwono, po chwili zapaliło się czerwone światło ostrzegawcze.

Perydoty: Tracimy kontrole nad lotem. 

Szmaragd: Trzymać się wy szczury lądowe! 

Szmaragd podbiegła do panelu sterującego i przejęła kontrole nad pilotowaniem.

Szmaragd: Komputrze, klucz piątego poziomu – administracja kapitańska. 

Komputer w mgnieniu chwili przemienił się dostosowując do nowego administratora udzielając wszelkich dostępów kontroli na statku. Statek Szmaragd uruchomił wzmocniony napęd.

Szmaragd: Jeszcze trocheeee! 

Perły wtulały się w siebie licząc, że przetrwają kolejną katastrofę kosmiczną.

Nefryt: Co to jest?? 

Szmaragd: Ten wir nie wygląda mi na zwykłą burze… to jakiś prąd kosmiczny, który ściąga nas bezpośrednio na tą planetę. 

Klejnot wskazał na mapie planetę, po chwili obraz się powiększył i wyskoczyły wszelkie dane na temat planety.

Nefryt: Tros, pustynna planeta… 

Po chwili na ekranie pojawiła się pieczęć Pustynnej Diament w postaci Skarabeusza, a dane na monitorze zaczęły się rozmywać i być nie czytelne.

Nefryt: Pani, te dane są zastrzeżone przez kogoś! 

Szmaragd: Tego się obawiałam… 

Nefryt: To pewnie te Perły, to przez nie chcą nas pojmać! 

Tygrysia Perła: Wypraszam sobie. 

Perydoty: Jakie rozkazy Pani? 

Szmaragd: Musimy wywinąć się z tego wiru, niepotrzebny balast trzeba zrzucić. 

Nefryt: To ja się tym zajmę moja Pani. 

Szmaragd: Dobrze. 

Nefryt: Ej Perły, chodźcie pomożecie mi. 

Perły poszły za Nefryt pomóc opróżnić jej ładownie.

Nefryt: Wywalamy tą waszą kapsule. 

Nefryt podeszła do kapsuły i kopnęła ją, przesuwając do włazu.

Nefryt: Perły tam jest dźwignia, otwórzcie nią wrota. 

Perły podeszły i otworzyły właz, w tym czasie Nefryt złapała się łańcucha, bo pomieszczenie w którym były stało się rozszczelnione i zaczęło ulegać dekompresji wyciągając wszystko z ładowni. Perły kurczowo trzymały się dźwigni. Podleciała do nich Nefryt i zaczęła miażdżyć ich palce stopą, aby te puściły uchwyt.

Nefryt: Żegnajcie wstrętne Perły. 

Nefryt z szyderczym uśmiechem zdała ostateczny cios przez który Perły puściły się i zostały wyssane z statku w przestrzeń kosmiczną, prosto w ten piaskowy wir. Nefryt po chwili zamknęła właz, wyrównując atmosferę w statku. W Ładowni było pełno piasku, ale tez ubyło wiele zbędnego balastu. Nefryt pobiegła do Szmaragd udając zasapaną i zmęczoną.

Nefryt: Pani te Perły uciekły, dały się wciągnąć przez wir. 

Szmaragd: Co? 

Nefryt: Próbowałam pomóc, ale one nie chciały współpracować!

Szmaragd: Będziemy musiały je znaleźć. 

W międzyczasie Szmaragd udało się wylecieć z wiru i znaleźć się w bezpiecznej przestrzeni poza ściągającym wpływem wiru. Tymczasem Perły w wirze kurczliwe trzymając się.

Tygrysia Perła: To już koniec… 

Czarna Perła: Musimy to jakoś przetrwać. 

Perły wtulił się w siebie, a poczucie bezpieczeństwa jakie na siebie wywierały sprawił, że ich klejnoty zaczęły świecić, a one same zamieniły się w czyste światło łącząc się w jedno ciało.


-=-=-=-=-=-=-  🌺   -=-=-=-=-=-=-

No i jest kolejny rozdział ❤ mam nadzieję, że to opowiadanie wam się podoba i nie piszę tego tylko dla siebie, ale dla ludzi, którzy są ciekawi historii dwóch Pereł.

Tak, tekst z tłem to myśli bohaterów, uznałem, że tak mogę to wygodnie wyeksponować w tym fiku ;)

Do następnego :*